Distributie in Nederland
De man die zojuist de geschiedenis uitlegde van distributie binnen het studiosysteem is Frank Smith, de COO van Walden Media (productiebedrijf van The Chronicles of Narnia, Journey to the Centre of the Earth en The Giver). "You have to have a plan. Change is inevitable", verklaart hij en dat geldt nu net als tijdens de opkomst van televisie. Zo kunnen producenten, distributeurs en exploitanten hun ogen niet sluiten voor de veranderingen maar moeten ze proberen pioniers te blijven. Dat Pathé dat aan het doen is met een eigen VOD-platform en technische innovaties, is duidelijk. Maar hoe positioneren distributeurs zich in Nederland?
Er zijn 21 distributeurs in Nederland die je kunt onderverdelen in: independents, grote independents en majors. Van de majors zijn er maar drie: Walt Disney, Universal Pictures International (waar ook Sony Pictures onder valt) en Warner Bros (waar ook 20th Century Fox onder valt). Er zijn meerdere kleine (Cinemien, Cinema Delicatessen, Mokum Film) en grote independents (A-Film, Paradiso Film, Independent Film) en zij kopen veelal rechten op van films op wereldwijde filmfestivals die ze bezoeken. Laurens heeft hier voor A-Film mee te maken. “We gaan naar veel festivals en het binnenhalen van een project kan op verschillende manieren: het kan zijn dat je een volledige film ziet, een promo of alleen op basis van het scenario. Dat laatste is het goedkoopst, je geeft dan een Minimum Guarantee (MG) af zodat de film kan worden gemaakt, maar je betaalt al in een heel vroeg stadium. Al die tijd zit je geld in iets waar je nog niks mee kan. Het is een groot risico, dus dat doen we bijna niet meer.”
Bij de majors gaat het uitbrengen iets anders, die hebben te maken met de Amerikaanse studio die over hun schouders meekijkt. Ze werken met estimates en hebben verantwoordelijkheid af te leggen over de prestaties van een film in Nederland. “We kijken hoeveel er onderaan de streep overblijft en wat er voor potentiële revenue in zit", legt Sharita uit. "Op basis daarvan zeggen we dan, we doen het wel of niet." Naast een sales-afdeling bestaat een distributiekantoor ook uit een marketingafdeling. De majors zijn daarin vaak gebonden aan artwork dat wordt aangeleverd door de Amerikaanse studio.
Toch is er wel wat vrijheid om een film lokaal aan te kondigen. Sharita: "Voor de sing-a-long versie van Frozen hebben we geen grote landelijke campagne gedaan, behalve op onze eigen kanalen. Maar we hebben het PR-driven laten zijn. Een grote premiere in De La Mar theater en daar kwam de cast van The Voice en Carlo Boszhard (die een van de stemmen verzorgt in Frozen). Hij kreeg een Gouden Plaat voor de Frozen soundtrack en daarover hebben we een persbericht uitgegooid met de boodschap 'Frozen Sing-a-Long vanaf 14 december in de bioscoop'. Toen uitnodigingen voor die première: honderd stoelen voor BN'ers en de rest via Vakantieveilingen.nl, met een bereik van 3,6 miljoen. Met die inkomsten een deel van de kosten gedekt en exposure gekregen. Toen nog bij Life4You (het programma van Carlo Boszhard) en dat werd opgepakt door media. Dus guess what: allemaal free publicity. Zo kan het dus ook. En ik zie heel veel films - zeker arthouse - waar je echt geen geld tegenaan hoeft te gooien, maar je moet een plan hebben. Als het publiek niet weet wat er draait, dan komt er ook niemand."
Bellen, mailen, schelden en lachen
Maandagochtend is altijd een spannend moment voor distributeurs, dan gaan de programmeurs van exploitanten in een kamer zitten en besluiten welke film geprolongeerd (verlengd) gaat worden en hoeveel voorstellingen nieuwe en oude films krijgen. “Ze kijken naar de box office resultaten van het afgelopen weekend en welke films verlengd worden, wordt daarop gebaseerd. De hele maandag zijn dan alle boekers en programmeurs met elkaar aan het bellen, mailen, schelden en lachen”, legt Edgar uit.
De distributeur zorgt naast het letterlijk verspreiden van een film voor een marketingstrategie, al is dat in Nederland steeds meer aan het verschuiven naar producenten om zo vroeg mogelijk invloed uit te oefenen op het eindproduct. Het Filmfonds heeft het deelreglement distributie begin 2015 aangepast en het is nu mogelijk om als producent een aanvraag te doen voor de distributie van een Nederlandse film, als de landelijke release maar in samenwerking gebeurt met een distributeur of filmmarketing- of publiciteitsbureau. Het marketing- en distributieplan moet goed genoeg zijn om optimaal publiek te bereiken in binnen- en buitenland. Dit is iets waar Rieks van Mokum Film gebruik van maakt. “Het Filmfonds is nu genereuzer naar een distributeur. Het is zelfs mogelijk om voor een moeilijke film 100 procent financiering te krijgen. Vroeger was het 50 procent, toen werd het 75 procent en nu hebben ze het opengelaten. En zelfs producenten kunnen distributiegeld krijgen.”
Van oorsprong is de distributeur de partij die de film bij de theaters krijgt, wat vroeger gebeurde door filmtransport. In het tijdperk van digitalisering hoeft dat niet meer en krijgen exploitanten via een server de films aangeleverd. In Nederland zijn vrijwel alle doeken gedigitaliseerd en dat heeft een grote verandering teweeggebracht; niet alleen de manier waarop we films nu zien maar ook hoe films worden geprogrammeerd door afspraken tussen distributeurs en exploitanten.
Er zijn 21 distributeurs in Nederland die je kunt onderverdelen in: independents, grote independents en majors. Van de majors zijn er maar drie: Walt Disney, Universal Pictures International (waar ook Sony Pictures onder valt) en Warner Bros (waar ook 20th Century Fox onder valt). Er zijn meerdere kleine (Cinemien, Cinema Delicatessen, Mokum Film) en grote independents (A-Film, Paradiso Film, Independent Film) en zij kopen veelal rechten op van films op wereldwijde filmfestivals die ze bezoeken. Laurens heeft hier voor A-Film mee te maken. “We gaan naar veel festivals en het binnenhalen van een project kan op verschillende manieren: het kan zijn dat je een volledige film ziet, een promo of alleen op basis van het scenario. Dat laatste is het goedkoopst, je geeft dan een Minimum Guarantee (MG) af zodat de film kan worden gemaakt, maar je betaalt al in een heel vroeg stadium. Al die tijd zit je geld in iets waar je nog niks mee kan. Het is een groot risico, dus dat doen we bijna niet meer.”
Bij de majors gaat het uitbrengen iets anders, die hebben te maken met de Amerikaanse studio die over hun schouders meekijkt. Ze werken met estimates en hebben verantwoordelijkheid af te leggen over de prestaties van een film in Nederland. “We kijken hoeveel er onderaan de streep overblijft en wat er voor potentiële revenue in zit", legt Sharita uit. "Op basis daarvan zeggen we dan, we doen het wel of niet." Naast een sales-afdeling bestaat een distributiekantoor ook uit een marketingafdeling. De majors zijn daarin vaak gebonden aan artwork dat wordt aangeleverd door de Amerikaanse studio.
Toch is er wel wat vrijheid om een film lokaal aan te kondigen. Sharita: "Voor de sing-a-long versie van Frozen hebben we geen grote landelijke campagne gedaan, behalve op onze eigen kanalen. Maar we hebben het PR-driven laten zijn. Een grote premiere in De La Mar theater en daar kwam de cast van The Voice en Carlo Boszhard (die een van de stemmen verzorgt in Frozen). Hij kreeg een Gouden Plaat voor de Frozen soundtrack en daarover hebben we een persbericht uitgegooid met de boodschap 'Frozen Sing-a-Long vanaf 14 december in de bioscoop'. Toen uitnodigingen voor die première: honderd stoelen voor BN'ers en de rest via Vakantieveilingen.nl, met een bereik van 3,6 miljoen. Met die inkomsten een deel van de kosten gedekt en exposure gekregen. Toen nog bij Life4You (het programma van Carlo Boszhard) en dat werd opgepakt door media. Dus guess what: allemaal free publicity. Zo kan het dus ook. En ik zie heel veel films - zeker arthouse - waar je echt geen geld tegenaan hoeft te gooien, maar je moet een plan hebben. Als het publiek niet weet wat er draait, dan komt er ook niemand."
Bellen, mailen, schelden en lachen
Maandagochtend is altijd een spannend moment voor distributeurs, dan gaan de programmeurs van exploitanten in een kamer zitten en besluiten welke film geprolongeerd (verlengd) gaat worden en hoeveel voorstellingen nieuwe en oude films krijgen. “Ze kijken naar de box office resultaten van het afgelopen weekend en welke films verlengd worden, wordt daarop gebaseerd. De hele maandag zijn dan alle boekers en programmeurs met elkaar aan het bellen, mailen, schelden en lachen”, legt Edgar uit.
De distributeur zorgt naast het letterlijk verspreiden van een film voor een marketingstrategie, al is dat in Nederland steeds meer aan het verschuiven naar producenten om zo vroeg mogelijk invloed uit te oefenen op het eindproduct. Het Filmfonds heeft het deelreglement distributie begin 2015 aangepast en het is nu mogelijk om als producent een aanvraag te doen voor de distributie van een Nederlandse film, als de landelijke release maar in samenwerking gebeurt met een distributeur of filmmarketing- of publiciteitsbureau. Het marketing- en distributieplan moet goed genoeg zijn om optimaal publiek te bereiken in binnen- en buitenland. Dit is iets waar Rieks van Mokum Film gebruik van maakt. “Het Filmfonds is nu genereuzer naar een distributeur. Het is zelfs mogelijk om voor een moeilijke film 100 procent financiering te krijgen. Vroeger was het 50 procent, toen werd het 75 procent en nu hebben ze het opengelaten. En zelfs producenten kunnen distributiegeld krijgen.”
Van oorsprong is de distributeur de partij die de film bij de theaters krijgt, wat vroeger gebeurde door filmtransport. In het tijdperk van digitalisering hoeft dat niet meer en krijgen exploitanten via een server de films aangeleverd. In Nederland zijn vrijwel alle doeken gedigitaliseerd en dat heeft een grote verandering teweeggebracht; niet alleen de manier waarop we films nu zien maar ook hoe films worden geprogrammeerd door afspraken tussen distributeurs en exploitanten.
Proudly powered by Weebly